In de weken voor mijn verjaardag komt de onvermijdelijke vraag om suggesties voor een cadeau. Waarop bij mij, net zoals bij zoveel leeftijdgenoten, na diep nadenken het al even diepe inzicht zich aandient “ik heb alles al”. En los van enkele triviale geneugten (“kan een vrouw genoeg tassen en oorbellen hebben? Ferm antwoord: ja, dat kan”) is het leuk om mezelf af te vragen wat nou echt waarde zou toevoegen aan mijn leven. 

Het enige echte antwoord voor mij op die vraag luidt ‘RUIMTE’.

Op deze respectabele leeftijd besef ik dat ruimte mij echt gelukkig maakt. En niet zomaar één bescheiden doosje, nee, ik wil er drie. Drie dozen ruimte. Af te leveren op 9 juni bij ondergetekende.

 Ik kan me voorstellen dat dit nadere uitleg behoeft. Om te voorkomen dat je met een doos aankomt waar ik niks mee kan (loze ruimte zeg maar) volgt hieronder een gespecificeerd wensenlijstje:

Doos 1: Ruimte voor mijzelf.

Zoals velen heb ik een groot aantal jaren doorgebracht in wat je noemt geleidelijk verstikkende toestand. Oke, het voelde niet altijd zo dramatisch maar dat kwam omdat ik er langzaam in verstikt of verstrikt? was geraakt. Als ik eerlijk ben heb ik lang gedaan wat ik dacht dat ik moest doen volgens anderen. Ik vormde mijn gedrag naar de norm van mijn omgeving en nam daarbij te weinig ruimte voor mijzelf en de vraag 'wat wil ik?' Herkenbaar?

Doos 2: Ruimte voor mijn omgeving

Ik betrap mezelf dagelijks op het vermeende besef dat mijn norm de juiste is.  Vervolgens raak ik zwaar geirriteerd als anderen mij vertellen wat ik moet doen en krijg ik acuut last van ademnood. Dat dit een goede les is om de mensen in mijn omgeving meer ruimte te bieden ("wat gij niet wilt .. enz") krijg ik helaas pas langzaam door. Kinderen, collega’s en je partner functioneren een stuk beter als je ze de ruimte geeft - en laat - om hun eigen proces te volgen en ja, daar horen fouten ook bij. Ruimte voor mijn omgeving – doet u mij maar een kilo of wat! Daar zullen zij blij mee zijn. Herkenbaar?

Doos 3: Ruimte in mijn hoofd

Ik kan de laatste jaren steeds beter genieten van niks. Niks doen, niks weten en vooral niet meteen ergens iets van vinden. Heerlijk. In een grijs verleden dacht ik dat het professioneel overkwam als ik overal een mening over had. Nu weet ik dat het mij rust, ruimte en als bonus nieuwe inzichten oplevert als ik meer observeer, beter luister en nieuwsgierig blijf. Hoe meer ruimte, hoe flexibeler je wordt en hoe makkelijker je beweegt.

Nu we het er toch over hebben, ik ben al blij met doos 1 en 2. Ik heb zomaar het idee dat doos 3 daarna automatisch wel voor de deur zal staan. 

Dank voor het lezen van dit gezwam in de ruimte. Er had namelijk net zo goed een blanco pagina kunnen staan… en dan had je die zelf wellicht leuker ingevuld.